به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کود نیتروژن و کودهای بیولوژیک بر عملکرد گیاه کلزا در استان قزوین، آزمایشی بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در سال زراعی 1388-1389در ایستگاه تحقیقات اسماعیل آباد اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل نیتروژن در 3 سطح (0 ، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار) و کود بیولوژیک در 4 سطح (عدم کاربرد، ازتوباکتر، آزوسپریلیوم و کاربرد توأم ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تیمار نیتروژن و کود بیولوژیک تأثیر معنی داری بر وزن هزار دانه در سطح 1% داشتند. بطوریکه بیشترین وزن هزار دانه از تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن بدست آمد و همچنین استفاده توأم از کودهای بیولوژیک بیشترین وزن هزار دانه را دارا بود. همچنین بررسی اثرمتقابل تیمارها بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن بهمراه عدم مصرف کودهای بیولوژیک با میانگین 2777 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. عملکرد بیولوژیک نیز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. به طوری که بیشترین عملکرد بیولوژیک از تیمارهای 75 و 150 کیلوگرم نیتروژن بدست آمد. همچنین استفاده توأم از کودهای بیولوژیک نسبت به باقی تیمارها برتری آماری داشت.

کلزا با نام علمی (Brassica napus L.) یکی از مهم ترین گیاهان روغنی برای کشت در شرایط مختلف آب و هوایی از جمله استان قزوین می باشد. کلزا نیاز فراوانی به نیتروژن دارد و غالباً به عنوان گیاهی با نیاز بالا ينیتروژن معرفی می گردد. نیتروژن بصورت طبیعی بر افزایش رشد، افزایش ارتفاع ساقه، افزایش شاخه دهی منتهی به گلآذین، افزایش کل ماده خشک و افزایش عملکردموثر میباشد. هرتن بذرکلزاحدود دو برابر نیتروژن مورد نیاز تولیدیک تن گندم ازخاك برداشت می نماید. تحت شرایط مطلوب، مصرف بیشتر نیتروژن، و در شرایط خشک و تنش زا که پتانسیل تولید کلزا پایین است میزان کود کمتری مورد نیاز می باشد (جعفر نژادی، 1379).

كاربرد كودهاي بيولوژيك براي حفظ توازن بيولوژيك،حاصلخيزي خاك به منظور به حداكثر رساندن روابط بيولوژيك مطلوب سيستم و به حداقل رساندن استفاده از مواد و عملياتي كه اين روابط را بر هم مي زنند،به ويژه مصرف كودهاي شيميايي،از اهميت ويژه اي برخورداراست .اگرچه استفاده از كودهاي بيولوژيك در كشاورزي از قدمت بسيار زيادي برخوردار است و در گذشته نه چندان دور تمام مواد غذايي مورد مصرف انسان با استفاده از چنين منابع ارزشمندي توليدمي شده،است ولي بهرهبرداري علمي از اينگونه منابع،سابقه چنداني ندارد (آستارایی و کوچکی، 1375).

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید