چکیده:

مشکلات بافت های فرسوده در شهرهای بزرگ همواره یکی از دغدغه های مردم و مدیران شهری بوده است، زیرا س*****ت و کار در این نوع بافت های شهری هرگز بازدهی مطلوب را ندارند. در شرایط کنونی شهرهای ایران، نزدیک به ۳۵ درصد أبنه به ویژه در کلان شهرها جزء بافتهای فرسوده بوده و نیاز به ساماندهی دارد . بر طبق آمار اطلس کلان شهر تهران در سال ۱۳۹۰. بیشتر بافت های فرسوده شهر تهران در بخش مرکزی و شرقی و جنوب شرقی است و در صد بافت های فرسوده منطقه یک در مجموع کمتر از ۴ درصد است یکی از ویژگی ها و موضوعات مهم در حوزه نوسازی بافت های فرسوده، مسئله مشارکت های شهروندان در این زمینه است. بافت محدوده شهرداری منطقه و شهر کلان شهر تهران که به عنوان ناشی از بافت های فرسوده شهر تهران شناسایی شده است. هدف از انجام این پژوهش در سطح منطقه شناسایی علل و عوامل عدم تمایل مردم محدوده منطقه ۹ برای ساماندهی و نوسازی بافت فرسوده و اتخاذ راهکار به مدیریت شهری جهت کاهش و برطرف کردن موانع موجود محدوده مطالعاتی است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و روش گردآوری داده ها به دو صورت کتابخانه ای و میدانی است. جامعه آماری پژوهش شامل دو گروه شهروندان و کارشناسان مرتبط با موضوعات نوسازی بافت های فرسوده انتخاب شده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد که هنوز مردم به اثرات مشارکت در این بخش خوش بین و امیدوار نیستند و بیشتر نظرات آنها حول محور فرهنگی، حفاظت، امنیت عمومی و سیمای شهر است. مردم عمدتا از درون بر منطقه واقف هستند و اما کارشناسان که بعضا خارج از منطقه ۹ بوده و حتی ساکن آنجا نیستند، بیشتر نگاه حقیقت گرایانه دارند تا اینکه واقع گرا باشند. البته نکته مهم دیگر در مورد سطح سواد و آگاهی مردم نیز است. میزان آگاهی مردم از نوسازی و فرایندهای آن و همچنین آگاهی از نحوه و اصول مشارکت، در این ارزیابی ها بسیار مؤثر است. نتایج آزمون کروسکال والیس نیز نشان می دهد تفاوت در سطح تحصیلی شهروندان، موجب تفاوت در ارزیابی آنها از اثرات مشارکت در نوسازی بافت های فرسوده می شود.

1- ۱ - مقدمه:

در ابتدا بحث کلیات پژوهش، به اهمیت بافت فرسوده که از آن به عنوان بافت ناکارآمدی که دچار فرسودگی کالبدی، عدم استحکام در مقابل سوانح و بافت تاپایدار و عدم دسترسی سواره رو مناسب نیز است یاد می شود چرا که رسیدگی به آن دارای ضرورت و اهمیت است این امر به گونه ای میسر می شود که با مشارکت مردم صورت پذیرد چراکه کلید تحقن و برنامه ریزی با ورود مردم صورت می پذیرد.

1-2-بیان مسئله:

مشکلات بافتهای فرسوده در شهرهای بزرگ همواره یکی از دغدغه های مردم و مدیران شهری بوده است. زیرا س*****ت و کار در این نوع بافت های شهری هرگز بازدهی مطلوب را ندارند.

همچنین استاندارهای مسكن در آنها به دلیل فرسودگی شدید یا نبی بسیار پایین تر از ن ت های دیگر شهر می باشد. مسئله فرسودگی شهری یک واقعیت انکارناپذیر است که در اثر عدم ملاحظات شهری و یا به دلیل موقعیت هسته ای اولیه شهرها ایجاد شده است (وارثی و همکاران. ۱۳۹۳). مثله بافت فرسوده از منظر بررسی مخاطرات طبیعی و انسانی در منطقه یک حائز اهمیت است. بر اساس یافته های پروژه بررسی عوامل مؤثر در ایجاد فرسودگی نشان می دهد که فرسودگی به سبب عواملمتعدد حادث می شود و از این رو در تعيين شاخص های شناسایی پهنه های شهری فرسوده، توجه به یک عامل کافی نیست و عوامل مدیریتی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی نیز می بایست در نظر گرفته شود. بر این اساس نظام مداخله یکپارچه ای پیشنهاد گردیده و در زمینه چگونگی تأمین منابع مالی برای ساماندهی پهنه های شهری فرسوده از طریق اقداماتی چون تجمي. ایجاد شرکت های تعاونی ساکنین، استفاده از کمک های دولت و غیره و همچنین راههای جلب مشارکت مردمی برای پروژه های ساماندهی پهنه های فرسوده راهکارهایی پیشنهاد شده است (گودرزی، ۱۳۹۴). بافت های فرسوده به عنوان بافتی ناکارآمد معرفی می شوند و از این رو مثله بهبود بخشیدن به آن ضروری می نماید. این بهسازی بسته به نوع فرسودگی بافت مراحل مختلفی را شامل می شود. تهیه و اجرای طرح هایی که به انحاء مختلف سعی در بهبود وضح این بافت ها دارند، نیازمند بررسی همه جانبه کمبودهای موجود و برنامه ریزی مداوم برای رفع معضلات این گونه بافت هاست بررسی همه جانبه بدین معناست که ساماندهی این بافت ها می بایست در کنار بهبود بخشیدن به وضح مکن که حدود ۴۰ درصد از بافت های شهری را تشکیل می دهد سایر نیازهای معیشتی ساکنین نیز که در حیطه تأسیسات و تجهیزات شهری است تأمین شود. یکی از ویژگی ها و موضوعات مهم در حوزه نوسازی بافت های فرسوده، مسئله مشارکت های شهروندان در این زمینه است. امروزه پروژه مشارکت مردمی و شهروندی به یکی از پروژه های توسعه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مبدل شده است (حکمت نیا و موسوی، ۱۳۹۲، ۱۲۲). در واقع نوسازی بافت فرسوده باید از طریق برگزیدن درست کانونهای مداخله صورت پذیرد تا این کانون ها در پیرامون خود سبب توسعه گردند. در شرایط کنونی شهرهای ایران، نزدیک به ۳۵ درصد ابنيه به ویژه در کلان شهرها جزء بافت های فرسوده بوده و نیاز به ساماندهی دارد (اسماعیل زاده و همکاران، ۱۳۹۳). بر اساس اطلاعات شرکت عمران و بهسازی شهری ایران، مساحت بافت فرسوده (مصوب) در تهران برابر با 3268 هکتار می باشد.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید