نگرش فرد نسبت به یک موضوع، مستقیما قابل مشاهده نیست. به همین دلیل می‌گویند که، ساخت نگرش فرضی است. منظور از فرضی بودن نگرش این است که وجود آن از روی مشاهده رفتارهایی که آن را تأیید می‌کنند، استنباط می‌شود. بدین صورت که یک رشته باورهای ارزشی مربوط به یک موضوع معین در اختیار فردی ‌گذارده و نظر او را در مورد آنها می‌پرسند. آنچه مقیاس نگرش‌سنج نامیده می‌شود همین‌‌ سری باورهاست که فرد به آنها پاسخ می‌دهد. با به دست آوردن جمع کل پاسخ‌ها یا ارزش آنها، معلوم می‌شود که نگرش فرد نسبت به موضوع مورد نظر تا چه اندازه مثبت یا منفی است. در واقع آزمون‌های نگرش، تعدادی پرسش یا اظهار نظر درباره موضوعی است که فرد به آنها پاسخ می‌دهد و از روی الگوی این پاسخ‌ها می‌توان به استنتاج از نگرش‌های فرد پرداخت.

ارزیابی نظرها و نگرش‌ها اصولا نخستین بار به عنوان مساله‌ای در روان‌شناسی اجتماعی مطرح شد. نگرش فرد نسبت به گروه‌های مختلف به وضوح تلویحاتی از لحاظ روابط گروهی او دارد. به همین سیاق ارزیابی و پیش‌بینی نظرات عامه مردم در زمینه انواع مسائل، مؤسسات و شیوه‌های کار، هم از نظر روان‌شناسان اجتماعی و هم از نظر مدیران، سیاست‌مداران و سایر مسئولان اجرایی حایز اهمیت است.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید