پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش مدیریت شهري در ترویج سبک زندگی اسلامی
ایرانی انجام شده است و به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که آیا بین نقش
مدیریت شهري در ترویج سبک زندگی اسلامی ایرانی در وضعیت مطلوب و موجود
تفاوتی وجود دارد یا خیر. روش پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی است که در آن
سبک زندگی اسلامی در ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادي، در دو وضعیت مطلوب
و موجود، توسط پرسشنام ه محقق ساخته (در منطقه پنج شهرداري تهران ) مورد
بررسی قرارگرفته است. یافته هاي پژوهش نشان داد بین وضعیت مطلوب و موجود،
اختلاف معناداري وجود دارد. در بعد اجتماعی بیشترین نقش در وضعیت موجود در
و در بعد اقتصادي « اوقات فراغت » در بعد فرهنگی در مؤلفه ،« نشاط اجتماعی » مؤلفه
می باشد. همچنین، یافته هاي پژوهش « حفظ محیط زیست و توسعه پایدار » در مؤلفه
در وضعیت مطلوب، نقش برجست ه مدیریت شهري در کلیه مؤلفه ها ي سبک زندگی
اسلامی را تأیید می کند.

سبک زندگی مفهومی است که نخستین بار توسط آلفرد آدلر مطرح شد و در نیم ۀ
دوم قرن بیستم، این مفهوم بسیار مورد توجه جامع هشناسان قرار گرفت. با مطرح شدن
مباحثی مربوط به مدرنیته، هویت، اخلاق، محی ط زیست و مصرف از سوي
جامع هشناسان بستر مناسبی جهت رشد مطالعات و تحقیقات تجربی در این زمینه به
، وجود آمد. این گسترش با محوریت نظریات و آراي جامع هشناسانی چون ماکس وبر 1
گیدنز 2، وبلن 3، بوردیو 4، پیترسون 5 و غیره انجام گرفت. بررسی پیشینه تحقیقات در این
زمینه و در ایران نشان می دهد که سابقه تحقیق در این زمینه به کمتر از بیست سال
می رسد. البته از سال 1380 تاکنون توجه پژوهشگران به این موضوع بیشتر شده است .
به علاوه می توان گفت که سبک زندگی در زندگی شهري تجلی م ی یابد و فرهنگ
شهري نیز سازنده و ایجادکنندة آن است. امروزه، یکی از مه مترین مؤلف ه هاي زندگی
شهري، مدیریت شهري است که ادامه حیات و کارآمدي شهرها به انسجام آن بستگی
دارد. افزون بر آن، با توجه به تغییر هویت شهرها (از صرفاً فضایی و کالبدي بودن )،
مدیریت شهري نیز داراي هویتی چندگانه است و در حوزه هاي اقتصادي و اجتماعی
داراي نقش م یباشد و خدماتی را جهت کیفیت زندگی شهروندان انجام م یدهد.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید