با پيشرفت تكنولوژى و از همه مهم تر ارزانتر شدن هزينه ي استفاده از تكنولوژى، استفاده از ابزارهاى جديدتر براى انتقال دانش مطرح شد. با به وجود آمدن و گسترش اينترنت، اين پديده جدى تر دنبال شد و ابزارها و روش ها و استانداردهايى براى آموزش الكترونيك مطرح شد و هر روز اصلاحات جديدترى در اين زمينه انجام مى شود.

امروزه استفاده از رايانه، زندگي بشر را در تمامي وجوه دگرگون ساخته است. مطالعات انجام شده در ارتباط با برنامه هاي توسعه ی اغلب كشورها، نشان دهنده ي محوري بودن نقش فناوري اطلاعات و ارتباطات در اينگونه برنامه هاست.

فناوري اطلاعات و ارتباطاترا مي توان به عنوان ابزاري نيرومند و قوي براي ارتقاي كيفيت وكارآيي آموزش مورد استفاده قرار داد، به گونه اي كه شيوه هاي سنتيآموزش را دستخوش تغيير قرار دهد و ديگر نيازي به حضور فيزيكي دركلاس هاي درس نباشد. در این مقاله سعي داریم تا با معرفي آموزش هايمجازي و الكترونيك، بررسي وضعيت آموزش مجازي در ايران و بياناين مسئله كه ديگر در هزاره سوم، آموزش مجازي تنها يك امرجايگزين به شمار نمي رود، بلكه يك ضرورت است، توجه و عنايت هرچه بيشتر طراحان و برنامه ريزان آموزشي را به خود معطوف دارد و گاميهر چند كوچك در جهت پايه ريزي زيرساخت هاي لازم، به منظور مهياسازي بستر فرهنگي براي حركت به سمت مجازي شدن بردارد.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید