کودکاني که دچار اختلالات يادگيري هستند را نمي توان درشمار کودکان استثناييمحسوبکرد چرا که کودکاني که داراي اختلال هستند ممکن است به لحاظ هوشي ازکودکانمعمولي بيشتر يا هم سطح آنها باشند وهيچ مشکلي به لحاظ جسمي يا مغزي و ياگوشي و بينايي نداشته باشند .

شيوعاختلالات يادگيري دربين دانش آموزان زياد است بين 13 الي 12 درصد از دانشآموزان دچار اختلالات يادگيري هستند که ممکن است اين سوال پيش آيد آيا ميتوان اختلالات يادگيري رادرمان کرد؟ جواب البته وصد البته نه است چون کهکساني مانند انيشتن ويا اديسون دچار اختلالاتي بوده اندو ديده شد اين اشخاصچه نوابغي بوده وچه خدمات بزرگي را براي جامعه بشزيت انجام داده اند.

مدتها طولانی دانش آموزانی را که در یادگیری یک یا چند درس مشکلات جدی داشتند با اصطلاحات معلول ادراکی ، آسیب دیده مغزی و آسیب دیده عصبی معرفی می کردند .

با توجه به یافته های جدید در مورد یادگیری ، در سال 1963 جمعی از متخصصین اصطلاح ، ناتوانیهای یادگیری را جایگزین اصطلاحات قبل کردند از آنجا که واژه ناتوانی اصطلاحات دیگری مثل ناتوانی جسمی یا ناتوانی ذهنی را تداعی می کند ، یعنی ناتوانیهای که تبدیل به توانایی کامل نمی شوند ، اصطلاحی مایوس کننده می نماید و به نظر می رسد اگر اصطلاح اختلالات در یادگیری و ( یا به نظر نگارندگان مشکلات یادگیری ) به کار گرفته شود، مناسب تر باشد.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید