بیماری اسکلروتینیایی یکی از مهمترین بیماری­های گیاه خیار می­باشد که خسارت قابل توجهی به این محصول وارد می­نماید. عامل این بیماریقارچSclerotiniasclerotiorum می­باشد که دامنه میزبانی وسیع داشته و دست­یابی به ارقام مقاوم خیار تاکنون نتیجه رضایت بخشی نداشته است. اگرچه کنترل شیمیایی این بیماری نسبتا با موفقیت همراه بوده است اما با توجه به مشکلات بهداشتی و زیست محیطی، کنترل بیولوژیکی آن توسط ریزوباکتری­های آنتاگونیست به ویژه گونه­های باسیلوس، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این راستا 182 جدایه باکتریایی از ریزوسفر بوته­های خیار منطقه ورامین جداسازی شد و پس از غربال­گری اولیه بر اساس قدرت بازدارندگی علیه S.sclerotiorum،جهت شناسایی و آزمایش­های گلخانه­ای مورد استفاده قرار گرفتند. حدود 05/45 درصد جدایه­ها دارای خاصیت آنتاگونیستی بودند. جدایه­های امید بخش باBacillus amyloliquefaciensو B. subtilis مطابقت داشتند.در بررسی­های آزمایشگاهی تقریبا تمامی جدایه­ها با تولید ترکیبات خارج سلولی توانستند از رشد میسلیوم جدایه­ی S.sclerotiorumممانعت کنند، ولی توانایی جدایه­ها در ترکیبات فرار ناچیز بود. تمامی جدایه­ها (AE, FE1, FE2, LE, ME,PE, SH) در آزمون تولید سیانید هیدروژن واکنش منفی نشان دادند. تمامی جدایه­ها پروتئاز، فسفاتاز، اکسین تولید کردند. در بررسی­های گلخانه­ایی، از آزمون تیمار بذر و تیمارخاک با باکتری­های آنتاگونیست استفاده شد. در آزمون تیمار بذر جدایه­های PE ( B. amyloliquefaciens ) و SH( B. subtilis.) و در آزمون تیمار خاک جدایه­های PE (B. amyloliquefaciens )و AE( B. subtilis)بیشترینتاثیر را در کاهش درصد تلفات داشتند. هم چنین تمامی جدایه­ها باعث تحریک رشد گیاه و افزایش ارتفاع، وزن تر و خشک اندام­های هوایی و ریشه در گیاهچه­های خیار شدند. کاربرد باکتری به روش آغشته سازی خاک در مقایسه با روش آغشته سازی بذر در کنترل بیماری موثرتر بود. بر اساس نتایج باکتری­های باسیلوس در کنترل بیولوژیکی بیماری اسکلروتینیایی خیار موثر واقع شدند.

جالیزکاری نقش مهمی در اقتصاد کشاورزی ایران دارد. 332 هزار هکتار برابر با 6/2 درصد از برداشت اراضی محصولات کشاورزی به انواع محصولات جالیزی اختصاص دارد. در این بین خیار با 5/23 درصد سطح زیرکشت از اهمیت ویژه­ایی برخوردار است. خياردربينگروه محصولات جالیزی، مقامسومرابعدازهندوانه و خربزهداراميباشد (دفتر آمار و فناوری اطلاعات وزارت جهاد کشاورزی،1390).طبق گزارش FAO, 2006)(، سالانه 13,142,000 تن انواع خیار در جهان تولید می­شود که 7,095,000 تن مربوط به آسیا 3,020,000 تن مربوط به اروپا و 1,021,000 تن مربوط به آمریکای شمالی است. سطح زیر کشت خیار در جهان بیش از860,000 هکتار است (ایرانبخش، 1386). خيار با نام علمیCucumis sativus)) ازگياهانعالي یک­ساله جالیزگلدار می­باشد،ازردهدولپهايها و تكپايه ازتيرهكدوئيان (Cucurbitaceae) که دارای 118 جنس و825 گونه است(Jeffrey, 1990). از لحاظ باغباني خيار جزء آن دسته از سبزي هايي است كه ميوه آن مصرف مي شود و از لحاظ شرايط محيطي جزء گياهان حساس به سرما مي باشد .(Whitaker and Davis, 1982)

قرار دادن خيار خام روي پوست، حرارت و التهاب را کاهش مي دهد. خاصيت خنک کننده و تميزکننده­ی آن براي پوست مفيد است. آب خيار تازه، سوزش سردل، اسيد معده، زخم معده و ورم معده را تسکين مي­دهد و برای بیماران دیابتی مفید است. قرار دادن برش خيار روي چشم نه تنها تسکين آور است بلکه ورم را نيز کاهش مي­دهد. مصرف روزانه­ی آب خيار، در کنترل بيماري اگزما، آرتروز و نقرس نقش دارد و براي افرادي که از بيماري ريه، معده و سينه رنج مي­برند، مفيد است. پتاسيم موجود در این گیاه براي بيماران داراي فشارخون بالا مفيد است. این گیاه حاوي آنزيمي به نام ارپسين (Erepsin) است که در هضم پروتئين کمک مي­کند. خيار براي مقابله با بيماري هاي دندان و لثه نيز موثر است. اين ميوه خاصيت درماني براي بيماري هاي کليوي، مثانه، کبد و لوزالمعده دارد. ماده معدني موجود در آن مانع ايجاد شکاف در ناخن هاي دست و پا مي شود. در خیار ترکیبات شیمیایی شامل پروتئین، چربی، نشاسته، فسفر، آهن، کلسیم، پتاسیم، سدیم و ویتامین های آ- ب- ث- و ويتامين K (مانع رشد سلول هاي سرطاني و تومور مي­شود) وجود دارد. پوست خيار منبع خوب سيليکا (Silica) است که براي حفظ سلامتي بافت پيوندي موثر است. خوردن خیار با پوست، مخصوصاً اگر تر و تازه باشد، برای معده‌ بسیار مفید فایده است.......

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید