توسعه ريشه گندم به ويژه در ابتداي فصل رشد از اهميت ويژه اي برخوردار است . اسيد هيوميك به عنوان يك اسيد آلي حاصل از هوموس و ساير منابع طبيعي از طريق اثرات هورموني و بهبود جذب عناصر غذايي، سبب افزايش بيومس ريشه و اندام هوايي مي شود . به منظور بررسي تاثير اسيد هيوميك بر رشد ريشه و اندام هوايي گندم، آزمايشي به صورت فاكتوريل د ر قالب طرح كاملا تصادفي در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه 200 و 300ميلي گرم در هر ليتر محلول ،100 ، فردوسي مشهد در بستر شن در سال 1387 اجرا شد. تيمارها شامل اسيد هيوميك در چهار سطح ( 0،100،200،300 میلی گرم در هر لیترمحلول هوگلند) و دو رقم گندم پاييزه سايونز (آبي) و سبلان (ديم) بودند. نتايج نشان داد كه اسيد هيوميك به طور معني داري نسبت سطح ريشه به سطح برگ و عدد كلروفيل متر برگ را افزايش داد . رقم سبلان بيشترين سطح، قطر، مجموع طول و وزن ريشه را دارا بود . لذا رقم سبلان در استفاده از اسيد هيوميك كاراتر از رقم سايونز بود و بيشترين ميانگين صفات مورد اندازه گيري را در غلظت 300 ميلي گرم در ليتر نشان داد . همچنين بيشترين سطح و وزن برگ در رقم سبلان و غلظت 300 ميلي گرم در ليتراسيد هيوميك مشاهده شد در حالي كه در رقم سايونز غلظت 200 ميلي گرم در ليتر اسيد هيوميك در بيشتر صفات موثرتر شناخته شد و اين رقم به سطوح پايين تر اسيد هيوميك پاسخ مثبت تري را نشان داد.

رشد ريشه از لحاظ تامين مواد پرورده وابسته به بخش هوايي گياه است اما از آنجايي كه ريشه در تامين مواد خام نقش دارد، رابطه متقابلي بين ريشه و بخش هوايي وجود دارد . رشد ريشه تحت تاثير محيط و عواملي چون رطوبت، دما و عناصر غذايي خاك است ( 6 و 17 ). نمودار رشد ريشه گندم حاكي از دو نقطه اوج در قبل از زمستان و بعد از زمستان است كه رشد ريشه در بعد از زمستان بيشتر از قبل است و بيشي نه وزن خشك ريشه عموما در مرحله سنبله دهي ديده
مي شود ( 7). ريشه به عنوان بخشي از گياه محسوب مي شود كه سبب استقرار گياه شده و در جذب آب و مواد غذايي به ويژه در شرايط تنش(كشت ديم ) نقش مه مي را ايفا مي كند. از آنجا كه معمولا دسترسي به ريشه محدود مي باشد، مطا لعات ريشه مشكل و پرهزينه است و لذا نسبت به ساير اندام ها مطالعات كمتري در مورد آن انجام گرفته است(2). از آنجا كه مطالعه ريشه در مزرعه مشكل مي باشد امروزه از روشهاي ديگري كه رايج ترين آن كشت در بستر شن مي باشد را مي توان نام برد كه از انواع كشت هيدروپونيك مي باشد. كشت در شن شرايطي را فراهم مي كند كه همچون خاك ذرات شن عناصر غذايي را احاطه كرده و انتشار آن ها محدود مي شود ( 5). خصوصياتي مانند وزن، حجم، طول، قطر، عمق نفوذ و پراكنش در خاك ، درجه انشعاب و تعداد ريشه هاي جانبي، جنبه هاي مختلف ساختار رشد و توسعه ريشه مي باشد. همانطور كه به گزيني و اصلاح براي خصوصيات مربوط به اندام هوايي باعث افزايش عملكرد شده، انجام مطالعه در مورد ريشه نيز مي تواند سبب شناخت عوامل موثر بر افزايش عملكرد شده و در شرايط تنش موفقيت توليد را تضمين كند ( 1).

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید