جنایات یا صدمات جسمانی که موجب سلب حیات و یا عوارض دیگری غیر از سلب حیات می‏شوند مانند قتل، یا ضرب و جرح یا نقص عضو اعم از عمدی یا غیرعمدی می‏باشند که بنابر دلالت آیات قرآن و روایات و احادیث رسیده از معصومین و همچنین در کلیه نظام‏های حقوقی دنیا، مهم تلقی و موجب اخلال در نظم عمومی و جریحه‏دار شدن احساسات جامعه‏ی انسانی می‏گردد و در همه‏ی دنیا جرم محسوب شده و برای مرتکبین آن‏ها مجازات‏های شدیدی در نظر گرفته شده است.

این پایان نامه بر آنست که با بررسی دقیق مفهوم و ماهیت و مبانی مباشرت و تسبیب، مسئولیت کیفری عوامل وقوع جرم را از منظر فقهای اسلامی و حقوق جاری ایران تبیین کند.

غالبا در کتب حقوقی از تسبیب با عنوان علیت یاد می شود. اسباب متعدد گاه در عرض یکدیگر قرار می گیرند که به ان اشتراک در تسبیب گفته می شود و گاه در طول یکدیگر قرار می گیرند که به این حالت اجتماع اسباب گفته می شود. اجتماع در اسباب مربوط به زمانی است که دو سبب به صورت تقدم و یا تأخیر زمانی موجبات وقوع جنایت را فراهم آورند که در این حالت مشهور فقهای امامیه و نیز قانونگذار حکم به ضمان سبب مقدم در تأثیر می دهند. سبب به یک اعبار بر دو قسم است: 1- سبب مصدری، 2- سبب فاعلی. گاهی عنوان سبب در مفهوم اخیر با عنوان معاون یکسان می شود.

پرداختن به این موضوع از منظر فقه و حقوق هم از لحاظ نظری و هم از لحاظ کاربردی و در حقوق موضوعه از اهمیت و ضرورت بالایی برخوردار است.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید