چكيده:

اصول لفظيه در جهت رفع شك و تحير در مقصود قانونگذار و شارع از وضع الفاظ به كار مي رود تا مكلفين جهت فهم و درك مقصود وي با استفاده از اصول لفظيه به درستي به اجراي امر وي بپردازند، مهمترين اصول لفظيه كه خود به قسم وجودي و عدمي تقسيم مي شوند عبارتند از : اصاله الحقيقه، اصاله العموم، اصاله الاطلاق، اصل عدم تقدير، اصل عدم نقل و اصل عدم اشتراك. اين مقاله سعي دارد تا با توضيح و تفسير اين اصول و كاربرد آن در مواردي از قانون نحوه استفاده از اين اصول و زمان و مكان استفاده از آن را بيان كند تا با فهم و نحوه به كارگيري از اين اصول امكان انطباق آن با مواد قانوني و تفسير موارد قانوني مبهم ممكن گردد. و در واقع با استفاده از اين اصول از مكلف رفع شك گردد تا بتواند مقصود و مراد واقعي شارع را دريابد.

كليد واژه:

اصول،اصول لفظيه، شك، اصاله الظهور،اصاله العموم، اصاله الاطلاق، اصل عدم نقل، اصل عدم اشتراك، اصل عدم تقدير

مقدمه:

انسانها براي برقراري ارتباط با يكديگر الفاظ را وضع كردند و بر هر لفظ معنايي قراردادند و به تدريج و با مرور زمان بعضي الفاظ به طرق مختلفي داراي چندين معنا شدند كه با شنيدن آن لفظ چه معنا به ذهن مي رسد كه اين معاني مي توانند همگي حقيقي باشند (مانند لفظ مشترك) و هم تداخل معناي حقيقي و مجازي با هم ...

شارع براي نظم و مديريت بهتر جامعه قوانين خود را مكتوب كرد اما گاهاً الفاظي رويت شده كه براي مكلف اين شك رابه وجود مي آورد كه منظور و مقصود قانونگذار كدام يك از معاني است. بنا براين نياز پيدا شد به يك مقياس و تراز: مقياسي براي تشخيص مكلف و رهايي از ترديد در مقصود شارع كه به اين مقياس اصول لفظيه گفته مي شود. يعني گاه ممكن است مكلف تمامي معاني يك لفظ را بداند اما نتواند پي ببرد مقصود كدام يك از معاني لفظ بوده . با استفاده از اصول لفظيه هنگام شك مي توان از اين حالت خارج شد و به ظن رسيد ولي است نتوان قطع و يقين پيدا كرد اما همين خروج از شك و ورود به ظن براي درك مقصود و منظور شارع هرچند كفايت نمي كند اما در صورتي كه امكان ديگري براي خروج از شك وجود ندارد تنها راه موثر استفاده از اصول لفظيه مي باشد.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید