این مقاله خلاصه‌ای از گزارشی است که فدراسیون بین‌المللی حسابداران
(IFAC) درمورد موضوع زنجیره تأمین گزارشگری مالی در سال 2008 منتشرکرده و ماحصل پروژه‌ای است که مجری آن آقای نورمن لیل بوده است.

در سال‌های اخیر کوشش‌های بسیاری برای تغییر و بهبود گزارشگری مالی صورت گرفته است. اما نتیجه این کوشش‌ها چه بوده است؟ آیا فرایند گزارشگری مالی بهتر شده است یا بدتر؟ آیا گزارش‌های مالی مربوط‌تر، قابل اتکاتر، و قابل فهم‌تر شده است؟ ازاین پس چه باید کرد؟ اینها پرسش‌هایی است که IFAC با انجام این پروژه به‌دنبال پاسخ‌گویی به آنها بوده است.

این گزارش با معرفی «زنجیره تامین گزارشگری مالی» و تمامی حوزه‌های اصلی آن شروع می‌شود که شامل راهبری شرکت، فرایند گزارشگری مالی، حسابرسی گزارش‌های مالی و سودمند بودن اطلاعات مالی است. پس از آن روش پژوهش مورد استفاده دراجرای پروژه بیان می‌شود و در نهایت به بررسی و بحث در مورد نتایج حاصل از این پروژه پرداخته می‌شود و راه حل‌های پیشنهاد شده برای آینده مطرح می‌شود.

زنجیره تامین گزارشگری مالی به افراد و فرایندهایی اشاره دارد که در تهیه، تصویب، حسابرسی، تحلیل و استفاده از گزارش‌های مالی نقش دارند. همه اجزا دراین زنجیره باید دارای کیفیت بالا و ارتباط نزدیک باشند تا به گزارشگری مالی با کیفیت بالایی منجر شود. چرخه با سرمایه‌گذاران و سایر ذی‌نفعانی که در مورد یک شرکت تصمیم‌های اقتصادی آگاهانه اتخاذ می‌کنند و از این‌رو به اطلاعات مالی برای این تصمیم‌گیری‌ها نیازمند هستند، شروع و به آنها ختم می‌شود. پس از آن، مدیریت است که اطلاعات مالی را برای تصویب نهایی توسط هیئت مدیره تهیه می‌کند. حسابرسان با مدیریت و هیئت مدیره تعامل دارند، از این جهت که اطلاعات مالی را حسابرسی می‌کنند و اظهار نظر مستقلی ارائه می‌کنند. اطلاعات مالی منتشر می‌شود و تحلیل‌گران آن را برای استفاده سرمایه‌گذاران و سایر ذی‌نفعان ارزیابی می‌کنند. در این چرخه افزون بر عوامل پیشگفته، تدوین‌کنندگان استانداردها، و قانون‌گذاران نیز وجود دارند.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید