تعیین ارزش دارایی- بدهی با توجه به روش تعیین و محاسبه ویژگیهای منتسب به دارایی یا بدهی تعیین می‌شود. لذا ویژگیهای مرتبط با طبقه‌بندی دارایی‌ها و بدهی‌ها در سه طبقه اصلی ارزش ورودی، ارزش خروجی و ارزش اقتصادی1 قرار می‌گیرد.
تفاوت بین روشهای اندازه‌گیری و تعیین ارزش داراییها - بدهیها و در نهایت اندازه‌گیری سود، از ویژگیهای منتسب به دارایی - بدهی یا تفاوتهای واحدهای اندازه‌گیری حادث می‌شود که این ویژگیها را می‌توان به سه روش طبقه‌بندی کرد (بلكویی، ترجمه پارسائیان، 1381):

1- برحسب اثرگذاری برگذشته، حال یا آینده،

2- با توجه به نوع معامله‌ای که انجام‌شده، یا در حال انجام (خرید، فروش و اجاره) است، و

3- براساس ماهیت رویدادی که معیار ارزشیابی را مشخص می‌سازد.

سرمایه‌گذاران جهت افزایش دقت در باورهای خود از طریق گرداوری اطلاعات دارای انگیزه بیشتر هستند. اگر آنها بتوانند بیابند که کدام تفسیرها صحیح است، این امر می‌تواند به‌سرعت تبدیل به یک فرصت سرمایه‌گذاری مناسب گردد. تلاش سرمایه‌گذاران جهت انجام این امر منجر به هدایت ارزش سهم به سمت ارزش کارا خواهد شد. به احتمال فراوان، حداقل بخشی از این اطلاعات از تحلیل صورتهای مالی خواهد آمد. قیمتهای اوراق بهادار در شرایط معاملات پر سروصدا و انتظارات منطقی دارای قدرت اطلاع‌دهندگی هستند. چنانچه بهای بازار در حضور معاملات پر سروصدا به سوی کارایی پیش می‌رود، منظور این است که سرمایه‌گذار انتظار دارد بهای بازار اوراق بهادار منعکس‌کننده تمام اطلاعات موجود باشد؛ اما یافته‌های بعدی آشکار می‌کند که این امر صحیح نیست (Deegan, 2006). حدی که سرمایه‌گذاران اقدام به جمع‌آوری اطلاعات اضافی می‌کنند، به‌عوامل متعددی بستگی دارد؛ نظیر میزان آگاهی‌دهندگی قیمت، کیفیت اطلاعات صورتهای مالی و هزینه تحلیل و تفسیرها. این عوامل منجر به پیش‌بینی‌های تجربی درباره چگونگی واکنش قیمتهای بازار نسبت به اطلاعات صورتهای مالی می‌گردد. ارزشیابی دارایی- بدهی و انعکاس آنها در صورتهای مالی، می‌تواند راهگشای تصمیم‌گیریهای آینده باشد. پس لازم است ارزشی در گزارشهای مالی قرار ‌گیرد كه علاوه بر افزایش شفافیت گزارشگری، تعبیرکننده عادلانه‌ترین و منصفانه‌ترین ارزش باشد. لذا این مقاله با توجه به روشهای ارزشیابی دارایی و بدهیها، علت توجه به ارزش منصفانه را مطرح ساخته و بعد از بیان مبنای نظری ارائه منصفانه، به بررسی موارد مطرح‌شده در خصوص استانداردها وبیانیه‌ها مبتنی بر به‌کارگیری این ارزش در گزارشگری می‌پردازد و در پایان، مواردی که به‌طور همزمان با تغییر استانداردهای گزارشگری مالی مطرح شده است، نظیر (گزارشگری مالی ارتقا یافته) را مورد بررسی قرار می‌دهد تا دیدگاه مشابه و مشترکی در تعیین و تغییر شیوه ارائه اطلاعات مالی، مورد مرور قرار گیرد.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید