فلسفه انگلیسی چندین ویژگی دارد: روان و همه‌فهم بودن، پرداختن به لایه‌های عینی فلسفه، در پی سودمندی دنیوی بودن. به علت وجود همین دلایل است که برخی از فلاسفه از جمله برایان مگی، فلاسفه انگلیسی را معطل در رویه فلسفه می‌یابد. از این جنبه‌ها شاید بتوان دیوید هیوم، فیلسوف ادینبورگی را در زمره دیگر انگلیسی‌های قرن هفدهمی چون لاک و بارکلی

فیلسوفان انگلیسی، لذت را عنصر اصلی کنش‌های بشر قرار می‌دهند. لاک در جستاری در فهم بشر، در چنین موضعی است. هیوم معتقد است که انگیزه‌های بنیادین کردار آدمی، عقل نیست؛ بلکه گرایش و بیزاری است که در پی تجربه‌های لذت و درد می‌آیند.[1] پیش از بسط مبحث، مناسب است توضیحی در باب تداعی یا تلازم معانی داده شود. او تداعی معانی

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید