مسئله پناهندگي به ويژه (پناهندگي سياسي) مسئله رايج در روابط سياسي، اجتماعي اقوام وممالك دنيا مي باشد كه در همه اعصار وزمان ها رواج داشته واكنون نيز هم چنان رايج مي باشد وشايد پناهندگان سياسي اين قرن بيشتر از هر دوران ديگر است.

بنابراين اصل مسئله پناهندگي قطع نظر از چگونگي وكيفيت آن، مورد قبول همه ه ملل ودولت جهان مي باشد ودر حقوق بين المللي كنوني،اين مسئله مورد تقبيح ونكوهش نمي باشد.

اصل پناهندگي در فقه سياسي اسلام مورد قبول كه فقها از آن به (استجاره وامان) تعبير مي كند.

البته اين مسئله براين محققان وانديشمندان وكساني كه از مسائل اسلام يك دوره مطالعه كرده باشد روشن است كه نظر اسلام وبر خورد اسلام در مسئله پناهندگي اساسا شباهتي با مواضع كشورهاي غير اسلامي ندارد،مثلا مسئله غدر وخيانت وبعد از اعطاي امان به پناهندگان، در فقه اسلامي بسيار قبيح وحرام شمرده شده است.

ولذا يك مسلمان بعد از آن كه به دشمن خود پناه داد نمي تواند به هيچ بهانه آن را نقض كند هم چنين دولت اسلامي اگر چنين پيمان را منعقد كرد وشخص را پناهندگي داد نمي تواند پيمان خورا بشكند، اما اين مسئله در ميان كشور هاي غير اسلامي كه قانون آن بر مبناي فقه اسلامي نيست اين مسئله خيلي راحت ويك امر عادي براي آنان مي باشد كه افراد پناهنده تا زمان برايشان ارزش دارد ودر پناهندگي آنها باشد كه به نفع آن دولت باشد واگر احساس كند كه ديگر اين شخص به نفع اين دولت نيست اين فرد پناهنده را طرد مي كند ويا مي كشند ويا به مخالفان شان تحويل مي دهد.

نمونه بارز اين قضيه رضا شاه پادشاه سابق ايران است آمريكا تا زمان كه ديد رضا شاه به درد شان مي خورد ومي تواند از وجود فيزيكي اواستفاده نمايد ايشان را در پناهندگي خود گرفت وقت احساس كرد كه ديگر رضا شاه به آن منافع شان تأمين نم كند از آمريكا اخراجش نمود.

مسئله پناهندگي به ويژه (پناهندگي سياسي) مسئله رايج در روابط سياسي، اجتماعي اقوام وممالك دنيا مي باشد كه در همه اعصار وزمان ها رواج داشته واكنون نيز هم چنان رايج مي باشد وشايد پناهندگان سياسي اين قرن بيشتر از هر دوران ديگر است.

بنابراين اصل مسئله پناهندگي قطع نظر از چگونگي وكيفيت آن، مورد قبول همه ه ملل ودولت جهان مي باشد ودر حقوق بين المللي كنوني،اين مسئله مورد تقبيح ونكوهش نمي باشد.

اصل پناهندگي در فقه سياسي اسلام مورد قبول كه فقها از آن به (استجاره وامان) تعبير مي كند.

البته اين مسئله براين محققان وانديشمندان وكساني كه از مسائل اسلام يك دوره مطالعه كرده باشد روشن است كه نظر اسلام وبر خورد اسلام در مسئله پناهندگي اساسا شباهتي با مواضع كشورهاي غير اسلامي ندارد،مثلا مسئله غدر وخيانت وبعد از اعطاي امان به پناهندگان، در فقه اسلامي بسيار قبيح وحرام شمرده شده است.

ولذا يك مسلمان بعد از آن كه به دشمن خود پناه داد نمي تواند به هيچ بهانه آن را نقض كند هم چنين دولت اسلامي اگر چنين پيمان را منعقد كرد وشخص را پناهندگي داد نمي تواند پيمان خورا بشكند، اما اين مسئله در ميان كشور هاي غير اسلامي كه قانون آن بر مبناي فقه اسلامي نيست اين مسئله خيلي راحت ويك امر عادي براي آنان مي باشد كه افراد پناهنده تا زمان برايشان ارزش دارد ودر پناهندگي آنها باشد كه به نفع آن دولت باشد واگر احساس كند كه ديگر اين شخص به نفع اين دولت نيست اين فرد پناهنده را طرد مي كند ويا مي كشند ويا به مخالفان شان تحويل مي دهد.

نمونه بارز اين قضيه رضا شاه پادشاه سابق ايران است آمريكا تا زمان كه ديد رضا شاه به درد شان مي خورد ومي تواند از وجود فيزيكي اواستفاده نمايد ايشان را در پناهندگي خود گرفت وقت احساس كرد كه ديگر رضا شاه به آن منافع شان تأمين نم كند از آمريكا اخراجش نمود.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید