هلو (Prunus persica) گياهي است از خانواده گل سرخ و زيرخانواده پرونوييده و جنسپرونوس. هلو در دوران پيش از تاريخ در كشور چين كاشته مي شد و از طريق جاده ابريشمبه ايران آورده شد. برخلاف آنچه كه از نام علمي هلو استنباط مي شود منشا آن ايراننيست. اما از آنجايي كه اروپاييان نخستين بار اين گياه را در ايران مشاهده كردند آنرا پرونوس پرسيكا ناميدند. يونانيان و عمدتاً روميان هلو را از ايران به سرتاسراروپا و انگلستان گسترش دادند. هلو تقريباً ۴۰۰-۳۰۰ سال پيش از ميلاد مسيح، روانهاروپا شد. سياحان قرون شانزده و هفده ميلادي نخستين كساني بودند كه هلو را با خودبه قاره آمريكا بردند. سياحان پرتغالي هلو را به آمريكاي جنوبي و همتاياناسپانيا يي شان آن را به آمريكاي شمالي بردند. به تدريج هلو توسط بوميان آمريكايي ومهاجران اروپايي از آمريكاي شمالي به جنوب كانادا راه يافت و امروزه در اكثرايالت هاي آمريكا كاشته مي شود.

در آسيا نيز هلو از چين به ژاپن راه يافت و درآنجا آن را «تو» به معني هلو ناميدند. اين نامگذاري احتمالاً از نام چيني هلو يعني «tao» نشات گرفته است. هلو در فلسفه تائو، آيين فلسفي كه در چين باستان پا گرفت،مظهر طول عمر انسان است. در اسطوره شناسي چين «هسي وانگ مو» مادر باغ هلو، هر سههزار سال يك بار در هنگام رسيدن ميوه هاي هلو ظاهر مي شود تا از آن اكسير جاودانگيخدا تهيه شود. در اسطوره شناسي روم، هلو ميوه الهه ونوس است و ماگنوس آن را مادهمحرك جنسي مي داند. در برخي از يادداشت هاي به جا مانده از دوران باستان هلو، مظهرجاودانگي، صداقت و حقيقت است. ميوه هلو با برگي كه به آن متصل است نشانه يكپارچگيقلب و زبان است. مصريان باستان هلو را به عنوان پيشكش تقديم بارگاه خدايانمي كردند. لشكركشي هاي اسكندر كبير باعث شد كه نئوفراسطوس در سال ۳۹۲ پيش از ميلاداز هلو به عنوان ميوه ايران ياد كند. كنفسيوس نيز از هلو در كتاب خود نامي به ميانمي آورد.

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید