نیازهای زندگی امروز، دگرگونی­های سریع اجتماعی، تفسیر ساختار خانواده، شبکه گسترده و پیچیده­ی ارتباطات انسانی، گوناگونی، گستردگی و هجوم منابع اطلاعات، انسان­ها را با مشکلات و فشارهای متعددی روبرو کرده است. از سوی دیگر نبود و مشکلات، آنها را در معرض اختلالات روانی، اجتماعی و رفتاری قرار داده است (نظامی، 1386). یکی از گروه­های مهم در هر کشور دانشجویان هستند که نقش مهمی در ساختن آینده و تعلیم و تربیت و تعالی کشورها ایفا می­کنند. درحالی که حضور در دانشگاه برای عده­ی کثیری از دانشجویان تجارب مثبتی به همراه دارد، برای برخی دیگر مطالب تحصیلی از قبیل آزمون­ها مقالات، ارائه مطالب و غیره با تجربه تنیدگی همراه است. بی­تردید تجربه تنیدگی ناشی از مسایل تحصیلی، تأثیر منفی بر بهزیستی ذهنی، روان شناختی و جسمانی دانشجویان را به همراه دارد (فراهانی، 1387).

به طور کلی هر فردی در زمان و شرایط خاص دارای آستانه­ی تحمل معینی در مقابل استرس می باشد. وقتی فشار روانی از حد توان شخص بگذرد ناچار اختلال­های رفتاری و هیجانی نشان خواهد داد (جوادی، لواسانی، حقیقت­گوو زبردست، 1389). در روانشناسی، استرس به معنی تحت فشار روانی قرار گرفتن تعریف شده است. استرس واکنش بدنی، ذهنی و شیمیایی بدن در برابر رویدادهایی است که موجب ترس، هیجان، دستپاچگی، احساس خظر یا خشم می­شود(شفر، 1370). تنیدگی یا استرس به مجموع واکنش­های جسمی و روانی اطلاق می­گردد که می­تواند سبب برهم زدن و اختلال در تعامل افراد گردد و عوامل تنش­زا موجب تخریب و آسیب به پیکره نیازهای اساسی می­شوند و در رشدو تکامل و بازدهی انسان مداخله و او را از حالت تعادل خارج می­کنند(قانع، شریف­آذر، ثابت، خورسندی، 1389).

اضطراب یکی از عمده­ترین مشکلات جامعه­ی بشری است که تعدای بی­شماری با آن دست به گریبان هستند (فیورنتینو، 2009، بنت و ولز، 2010).

اضطراب خود را به صورت یک پدیده پیچیده با درجات مختلف از خفیف تا شدید نشان می­دهد که فراگیری را دچار آسیب می­سازد و عواملی مانند امتحانات، تهیه مقالات و تجربیات بالینی اضطراب را بوجود می­آورد یکی از نگرانی­هاو دغدغه­های نظام آموزشی اضطراب دانشجویان است (دهکردی، وهمکاران، 1388).

ترس و اضطراب به طور آشکار به عنوان جنبه­های مهمی از رفتار انسان در مصر و یونان باستان شناسی شده­اند رولومی ریشه­های تاریخی مفاهیم رایج اضطراب را از دیدگاه­های فلسفی و مذهبی، پاسکال در قرن هفدهم و کید هیلگارد در قرن نوزدهم دنبال کرد. در تبیین ترس، داروین بر نشانه­های بیولوژیکی و رفتاری مشاهده­پذیر و فروید بر اضطراب تمرکز می­کند (ابوالقاسمی، 1381).

اضطراب به منزله بخشی از زندگی هر فرد در همه جوامع به عنوان پاسخ مناسب و سازگاری تلقی می­شود فقدان اضطراب یا اضطراب زیاد ممکن است انسان را با مشکلات و خطرات قابل توجهی مواجه سازد. اضطراب اددر حد متوسط و سازنده مارا وادار می­دارد که برای انجام امور خود به موقع و مناسب تلاش کرده و بدین ترتیب زندگی خود را بارورتر سازد (دادستان، 1374).

اضطراب امتحان به عنوان یک پدیده شایع و مهم آموزشی رابطه نزدیکی با اضطراب عمومی دارد(سیبر، 2004).

اختلال اضطراب و افسردگی از اختلالات شایع روانپزشکی است (مختاری پور، 1386). که اعتقاد رایج این است افرادی که دچار افسردگی و اضطراب هستند، قادر به برقراری ارتباط مؤثر و سازگاری با دیگران نیستند و مستعد ابتلا به انواع بیماری­های جسمی می­باشد(مختاری ­پور، سیادت ،امیری،2006). افسردگی پاسخ طبیعی انسان به فشارهای زندگی است. افسردگی تنها زمانی نابهجار تلقی می­شود که با واقعه­ای که رخ داده است متناسب نباشد یا فراتر از حدی که برای اکثر مردم نقطه آغاز بهبود است ادامه یابد (کاپلان و سادوک، 2003).

همه نوع افسردگی، کاستی­های هیجانی، انگیزشی و بدنی تولید می­کند. افسردگی به یک قطبی ـ دو قطبی تقسیم شده و علاوه بر آن افسردگی دوره­ای و مزمن نیز متمایز شده است. در افسردگی مزمن یعنی اختلال افسرده­خویی فرد حداقل دو سال تمام افسرده است، بدون اینکه حداقل دو ماه به حالت طبیعی برگشته باشد. افسردگی دوره­ایی که بسیار متداول است کمتر از دو سال تداوم دارد و شروع آن مشخص است و آن را از عملکرد غیره افسرده قبل از آن متمایز می­کند. برخی افراد بهبه افسردگی مضاعف مبتلا هستند که علاوه بر اختلال افسرده­خویی اساسی، دوره افسردگی را شامل می­شود. کسانی که به افسردگی مضاعف مبتلا می­شوند نشانه­های شدیدتر و میزان بهبودی کمتری دارند (سلیگمن، ترجمه سید محمدی، 1382).

طبق نظر بک شناخت­های نادرست علت عمده بیماری­های روانی خصوصاً افسردگی است. او باور دارد هیجان­ها و رفتار افراد در حد زیادی نتیجه نحوه تفکر و نظر آنها درباره جهان اطرافشان است. آنان خود را مسئول هر موضوع بدنی که رخ نموده است می­دانند. مسائل و مشکلات را اغراق­آمیز جلوه می­دهند، خود را مغلوب فشارها می­دانند و ناتوان­ترین و بازنده­ترین فرد جلوه می­کنند(آزاد، 1378).

مردم در طول زندگی خویش، بارها در مورد معناهای زندگی از خود سئوال می­کنند همان طور که می و یالوم(1989) می­گویند، انسان­ها به معناداربودن زندگی نیاز دارند. معناداربودن به اشخاص اجازه می­دهد رویدادها را تفسیر کنند و درباره­ی نحوه زندگی و خواسته­های انسان در زندگی، برای خویش ارزش­هایی تدارک ببینند. معنادرمانی، رویکردی فلسفی درباره­ی مردم و هستی آنهاست و به مضامین و موضوعات مهم زندگی مانند مرگ و زندگی، آزادی و مسئولیت­پذیری در قبال خود و دیگران، معنایابی و کنار آمدن با بی­معنایی و همانند آنها می­پردازد این رویکرد، انسان­ها را وا می­دارد آن سوی مشکلات و وقایع روزمره را ببینند (شارف بی تا، 2004 ).

فرانکل (1963)، معتقد است که انسان، موجودی است آزاد که همیشه حق انتخاب دارد. به نظر فرانکل، معناها به عنوان دلایل و انگیزه­های رفتار ادمی را جذب می­کند و به زندگی نشاط می­بخشد. از ویژگی­های انسان، «اراده­ی معطوف به معناجویی» در زندگی است که سلامت­روان شخص را تضمین می­کند (رحیمیان، 1377).

معنادرمانی روشی از رویکرد وجودی است که زمینه فلسفی و نظری عالی برای کار گروهی فراهم می­آورد. کار گروهی معنادرمانی می­تواند ساختار مفهومی را برای کمک به مراجعان جهت چالش یافتن معنی در زندگیشان آماده کند. نگرش وجودی، رویکردی پویا است که بر روی چهار علاقه که ریشه در هستی یا وجود انسان دارد تأکید می­کند: مرگ، آزادی، تنهایی و بی­معنایی (کری، 1995).

برای ارسال نظر باید عضو سایت باشید